JAN PAWŁ II

...Dowiedzieliśmy się, że przyszedł z Polski. Ale ja odniosłem wrażenie, że pozostawiając swoje sieci na brzegu jeziora, przyszedł wprost z Galilei, krok w krok za apostołem Piotrem... Nie, niebo się nie otwarło. A jednak tego dnia czas się zawahał   i historia przez chwilę pozwoliła przemówić wieczności...

          Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 r. w Wadowicach. Ojciec jego - Karol - był chorążym 12 Pułku Piechoty Wojska Polskiego, a matka Emilia zmarła, gdy Karol miał zaledwie 9 lat. Fakt ten sprawił, że Karol zaczynał zamykać się w sobie i powracać najczęściej do tego czego uczyła go matka - do książek i do modlitwy. Ojciec zaś będąc już na emeryturze, starał się każdą wolną chwilę poświęcić synowi. Codziennie chodzili razem na Mszę świętą, modlili się, urządzali mecze futbolowe, wspólnie spędzali czas. Poza ojcem największym autorytetem dla Karola był o 14 lat starszy brat Edmund, który najpierw studiował medycynę w Krakowie,         a potem pracował w bielskim szpitalu.                 Z oddaniem czuwał przy chorych, szczególnie gdy w 1932 roku rozszalała się epidemia szkarlatyny. Choroba nie ominęła również i jego. Zmarł po kilku dniach cierpienia.
W 1938 r. Karol Wojtyła ukończył Państwowe Gimnazjum w Wadowicach i rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Brał aktywny udział w ruchu kulturalno-teatralnym swego środowiska. Jego wielka pasją było aktorstwo - czuł każdą rolę, potrafił powiedzieć każdy tekst. Studia przerwał wybuch II wojny światowej. W czasie okupacji pracował jako robotnik w kamieniołomach w Zakrzówku i z zakładach chemicznych "solvay" w Borku Fałeckim. Pracował prze 8 godzina dziennie pod gołym niebem. W zimie temperatura spadała często minus 20^OC. 18 lutego 1941 roku umarł jego ojciec - Karol Wojtyła został zupełnie sam. Jesienią 1942 r. wstąpił do tajnego Seminarium Duchownego.
    1 listopada 1946 r. przyjął świecenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Adama Sapiechy. Wkrótce wyjechał do Rzymu na Uniwersytet Angelicum. Wrócił do Polski po niecałych dwóch latach, z tytułem doktora. Został wikariuszem             w wiejskiej parafii Niegowić, a w niedługim czasie wikariuszem w parafii św. Floriana w Krakowie. Szczególnie ta ostatnia placówka duszpasterska przyniosła mu wiele radości - wyjazdy nad morze czy w góry, spływy kajakowe - tak spędzał wolny czas ze studentami, rozpoczynając każdy dzień Mszą świętą.      W 1953 roku obronił rozprawę habitacyjną na Uniwersytecie Jagiellońskim, po czym podjął wykłady z katolickiej etyki społecznej i filozoficznej w krakowskim Seminarium Duchownym oraz na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1958 r. przebywając na spływie kajakowym na Mazurach, został wezwany do Prymasa Polski, ks. Stefana Wyszyńskiego, od którego dowiedział się że Ojciec Święty mianował ks. Karola Wojtyłę biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej.   W swój herb biskup wpisał słowa: "Totus Tuus" ("Cały twój").
    W 1976 r. papież Paweł VI mianował 47-letniego ks. arcybiskupa Wojtyłę kardynałem. Odtąd ksiądz kardynał Karol Wojtyła był częstym gościem               w Watykanie i bliskim współpracownikiem papieża Pawła IV. Brał czynny udział nie tylko pracach Soboru Watykańskiego II, ale także we wszelkich działaniach duszpasterskich Stolicy Apostolskiej. 16 października 1978 r. został wybrany na papieża i przyjął imię Jan Paweł II.
    Jego Świątobliwość Ojciec Święty Jan Paweł II jest 266 papieżem (ustalenie tej liczby utrudniają błędy średniowiecznej kronikarzy i faktu istnienia antypapieży pełniących urząd nielegalnie), w tym 51 cudzoziemcem, pierwszym od 455 lat papieżem nie-Włochem. Jako papieżowi przysługują mu następujące tytuły: Biskup Rzymu, Namiestnik Jezusa Chrystusa, Następca Księcia Apostołów, Najwyższy Kapłan Kościoła Powszechnego, Patriarcha Zachodu, Prymas Włoch, Arcybiskup i Metropolita Rzymskiej Prowincji Kościelnej, Suwerenny Władca Państwa Watykańskiego, Sługa Sług Bożych.